Op het NK in Steenbergen waren maar liefst vijf top-10 klasseringen te noteren van de Amsteljeugd. Tyler Eyk werd voor de 4e (vierde) keer Nederlands kampioen met weer Michiel Mouris op twee! Tyler deed het weer met een oppermachtige solo. Jelle Boonstra en Julian Vergouw toonden ook hun klasse met allebei een vijfde plaats….en dan werd Max Baars ook nog eens 7e. De eerste verslagen zijn binnen. Volgen er meer? Ja zeker.Categorie 1: Max Baars
Ze mogen daar in West Brabant volgens de kranten allemaal aan, of in, de wiet of synthetische drugs zitten, maar koersen organiseren kunnen ze. Prachtig, bonkig en hoekig rondje door de oude kern van Steenbergen.
De dag van Max begint vroeg. Om 9 uur is de spanning niet meer te houden en stappen we in de auto. De start is om 14.10 uur. Max moedigt zijn oudere clubgenoten aan en zij geven hem tips. Max start op de voorste rij en zit in de kopgroep van zeven. In de laatste ronde moet hij laten lopen. Zevende.
Hij is teleurgesteld, maar dat duurt niet lang. “Het ging hard man”, is de kern van zijn reactie. Het podium op, kussen van een heuse ronde-miss, een beker en dan als hoogtepunt het Wilhelmus. Tenslotte krijgen alle renners ook een bakje groente (vermoedelijk om aan te tonen dat ze daar allemaal gewone hard werkende groentetelers zijn).
Op de terugweg valt hij in slaap. Bij Schiphol wordt hij wakker en ziet de klok, “Tyler en Michiel!”. Via YouTube kijkt hij naar de wedstrijd en moedigt zijn helden luidkeels aan. “Het leven is goed in het Brabantse land”, speelt de fanfare langs het parcours. Dat is het zeker. Max heeft genoten.
Categorie 4 jongens met Tyler Eyk
Het één na laatste slotstuk in Steenbergen (meisjes Categorie 4 waren als laatste aan de beurt) begon droog. Maar alras kwamen er druppels die overgingen in een echte bui.
En laat het centrum van Steenbergen nou vol liggen met lekkere ouderwetse, ongelijk liggende en spekgladde klinkers! Ingrediënten voor een race waar veel in kon gebeuren.
Jammer, dat laatste gebeurde echter niet. Okay, hier en daar waren er wel glijpartijen, maar hoofdrolspeler Tyler Eyk zorgde er voor niet in het gedrag verzeilt te geraken.
Al heel snel ontdeed hij zich van mede renners en ging solo aan de haal. Waar menig heel voorzichtig een bocht in ging- en uit, reed Tyler zonder (zowat dan) te remmen door al die bochten en zijn voorsprong werd groter en groter. Zonder de andere te kort te doen; hij is het mannetje wat al 4 jaar domineert in het jeugdwielrennen. Als je 4 jaar achtereen de titel pakt, ben je een heel grote meneer.
Tyler bouwde zijn voorsprong verder uit en was op een gegeven ogenblik meer dan 1 minuut voor. Vrij ontspannen (zo zag het er van de zijkant uit) voltooide hij zijn ronden en zowat alle toeschouwers moedigden hem aan. Want wie kent Tyler Eyk niet? Tyler met een grote schare volgers op social media is bekend in binnen- en buitenland en is een ware ambassadeur voor het jeugdwielrennen.
Gebeurde er verder nog wat? Jazeker. Achter Tyler was er een wedstrijd aan de gang met Michiel Mouris in de voorste gelederen. Maar dat natte wegdek is niet iets waar Michel zich prettig op voelt. Gelukkig ook niet voor zijn medestrijders, dus de strijd om plek 2 lag helemaal open. Pas op het laatste rechte stuk richting finish ontdeed hij zich van zijn naaste belager, hard fietsen kan hij als de beste, en werd heel netjes 2e. Een puike prestatie!
Zowel Tyler als Michiel hebben een ‘abonnement’ op deze uitslag. Want vorig jaar op het NK in Amersfoort waren zij ook 1e en 2e. Beide mannen behoren tot het summum van Categorie 4. Wie gaat hun stoppen in 2019…? Op het podium stonden mooi twee Amstelkanjers naast elkaar.
Zonder remmen op een glad parcours door de bocht. Waar zou Tyler dat hebben geleerd? Op de baan waarschijnlijk.