De Supportersvereniging Nes aan de Amstel organiseerde afgelopen zondag voor het vierde jaar op rij het “Rondje IJsselmeer”. Het rijden van het rondje was dit jaar nog extra uitdagend omdat het door de werkzaamheden aan de Afsluitdijk maar vier zondagen in het jaar mogelijk is om over de Afsluitdijk te fietsen. Afgelopen zondag was zo ’n dag en dat kwam mooi uit, want de Supporters organiseren altijd het derde augustusweekend hun tocht.
Geen laf rondje langs Lelystad, maar grotendeels over het oude land: dus vanaf Lemmer langs de Weerribben en Elburg en dan pas terug richting Almere. 323 kilometer gaf de GPX aan en het werden er inderdaad zo veel.
Vroeg in de ochtend werd er koffie geschonken met cake in het Amstelbocht-clubhuis en werden de laatste instructies gegeven aan de 22 “gelukkigen” die door de strenge ballotage gekomen waren. Daarbij een aantal gekende Amstelrenners als organisator René Markus, Pierre Deen, Auke Broex, locomotief Dick Visser en dames als Gerdien Meijer en Kathleen Thomaes (sterk meiden!) en verder bestond het peloton uit een bont gezelschap getrainde fietsers, trimmers, ex-renners en toerders. Even na zessen werd er dan in een licht miezertje vertrokken. Dat miezertje hield zo’n 200 kilometer aan zonder dat je door en door nat werd. De temperatuur was met 18 graden verder prima en de wind stond vanuit het Zuidwesten. Dat betekende na de koffie in Zurich een straf windje tegen door Friesland, een schuine wind op kop (en waaiers) tot Kampen en weer de wind op kop richting huis. De vermoeidheid sloeg bij een enkeling toe, maar bij wie niet, en de zes lekke banden waren ook niet altijd goed voor het ritme. Het stuk tussen Zurich en Kampen ging in kleine groepjes en dan wordt 100 km kop over op rijden ook best lang. Gelukkig konden de renners snel verzorgd en gedepanneerd worden vanuit de volgauto’s die ook af en toe in de laatste energiebehoefte voorzagen. Niet genoeg training en handigheid in de groep werd meteen afgestraft met een DNF of lossen in de finale. Voor twee deelnemers waren de woeste leegtes van Friesland het eindstation. Het koersleven is hard.
Verder is het vooral een dag lang op je fiets zitten, waarbij 200 km met wat regen en bijna 200 km met de wind op de kop. De lunch bij Kampen was in de zon en de aankomst bij het café in Ouderkerk was een warm welkom. Het is weer eens wat anders dan koersen om je wiel als eerste over de streep te krijgen. Samenwerken, elkaar steunen en mooie waaiers rijden; het schept toch een band. Maar wat vooral bijblijft is de top-organisatie van de Supportersvereniging!
Dat Rijkswaterstaat een stuk of dertig verkeersregelaars op de Afsluitdijk neergezet hadden was wel wat over the top. Een mooie traditie die vermoedelijk helaas een paar jaar de ijskast in moet.
