Het werd al even besproken tijdens ons afsluitende etentje met Vrouwenwielrennen na het seizoen: de ploegentijdrit in Oukoop. Niet voor niets kwamen maar liefst 115 rensters en 20 vrijwilligers uit heel Nederland naar ons welbekende TTT-parcours in Oukoop. Het is namelijk een super leuke afsluiting van het jaar. Een soort NCK van het Vrouwenwielrennen.
Met de Amstel doen we het altijd goed in de uitslag van deze jaarlijkse wedstrijd om vier redenen. Ten eerste is het ons thuisparcours en kennen we elke drempel, bocht en herkenningspunt uit ons hoofd. Elk herkenningspunt scheelt natuurlijk weer als je 30 kilometer lang af moet zien. Ten tweede trainen we goed voor deze wedstrijd, er wordt bijvoorbeeld getraind op “mooie foto’s” (goed achter elkaar zitten in de bocht). Ten derde weten onze trainsters en de rensters zelf elkaar goed enthousiast te maken waardoor we met veel rensters aan de start kunnen staan. Ten vierde hebben we uiteraard alleen vrouwen met powerbenen. Vier vrouwen hebben we zelfs van tevoren nog even op trainingsweek gestuurd met de Amstel Alpenweek om te pieken voor de TTT.
Al vanaf de eerste trainingen van Astrid en Judith in maart wordt er genoeg getraind op kleine waaiers rijden. Op deze manier is de hele groep dus eigenlijk niet anders gewend en dat maakt zo’n ploegentijdrit ook zo leuk: iedereen kan meedoen, je kan goed samenwerken en je hoeft niet bang te zijn voor valpartijen. We motiveren elkaar om alles eruit te gooien aan het einde van het seizoen. Ook de vrouwen die pas kort lid waren werden meteen enthousiast gemaakt en opgenomen in een team.
De laatste weken vóór de tijdrit wordt er geestelijk ook flink voorbereid op de rit. Een voorbeeld, het bericht van trainster Astrid: “Het gaat erom spannen wie het ploegenklassement over 2018 wint. Het verschil tussen Reto en WTC de Amstel is slechts 9 punten (Reto 438,2, WTC de Amstel 429,2 punten). Beide verenigingen staan met 4 teams aan de start. Bij Reto hebben ze ook nog eens twee ex-professionals (Hannah Welter en Chantal Beltman) weten te strikken! Reto is kennelijk bang voor ons ;-)” Ook werd er gekeken hoe ver we konden gaan met de regel “geen tijdritmateriaal”: welke helm telt als tijdrithelm, mogen overschoentjes wel? De bidonhouders bleven nog net op de fietsen staan.
Ten slotte was het tijd voor de laatste last-minute voorbereidingen. Helaas moesten er ook nog vervangers gevonden worden, maar met het uitgebreide netwerk van Astrid kwam dit gelukkig snel goed. De laatste trainingen werden afgerond en elk team had nog het laatste strategieoverleg. In mijn team werd me daardoor duidelijk dat ik het verkeerd snapte dat je elkaar aanmoedigt onderweg. Praten doe je alleen als het nodig is, anders kan het tot verwarring leiden. Dus ik heb braaf mijn mond gehouden in de wedstrijd en schijnbaar was het niet nodig om te roepen, want ons team kwam hijgend over de streep. Al komt dat vast ook omdat we wat teams in ons vizier kregen die we uiteraard in wilden halen.
En het resultaat voor de Amstel? Eerst even een uiterst teleurgestelde groep met… een tweede plek. Hartstikke mooi natuurlijk! Maar het was jammer dat we nét van het eerste plekje waren gestoten door RETO met 2 seconden. Bovendien bleven we daarom op de tweede plek staan in het algemeen ploegenklassement, na RETO met hun welverdiende eindwinst. Gelukkig was het “verdriet” snel vergeten en hebben we het de rest van de dag ook nog erg gezellig gehad.
Bovendien waren Iris en Petra zo gemotiveerd dat zij het seizoen nog niet af hebben gesloten en door hebben getraind om met Karlijn, Marjolein en Shawna maar liefst 20 tot 100 kilometer te waaieren tijdens de Redbull Kop over Kop race. Zelf mocht ik ook nog even doortrainen op weg naar het NCK.
Weer super dat Vrouwenwielrennen een leuke wedstrijd heeft georganiseerd, dat genoeg vrijwilligers zich hadden aangemeld, dat we gesponsord werden (door Doltcini) en dat we met maar liefst 19 teams aan de start stonden. Het was een mooie dag, bedankt en tot volgend jaar!
