Prijsjes pakken bij de dames – achter de schermen

Kort geleden verscheen er een stukje “Prijsjes pakken” op de website, waarin alle mooie prestaties even opgesomd werden van het afgelopen weekend. Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar wat meer achtergrondinformatie over deze wedstrijden hierbij een kijkje achter de schermen bij de Amsteldames. Zij waren aanwezig bij deze wedstrijden door het georganiseerde teamweekend door één van onze trainsters die even voor ploegleider speelde, Judith.

Zaterdagochtend stond Beverwijk op het programma, een trainingswedstrijdje op het parcours van BRC Kennemerland met een heus heuveltje erin. Door wat gestoei met een nieuwe fietsendrager en kwijtgeraakte tiewraps kreeg ik wat stress omdat we steeds korter en korter de tijd hadden om goed warm te rijden. Francien was echter totaal niet gestresst, warmrijden “deed ze niet echt aan”. En dat bleek ook niet nodig, want wie stond er op de 1e plek aan het einde? Juist, Francien! Of ze daar nog goed voor af moest zien? Dat dan wel weer wel, dat werd haar meteen na de wedstrijd verteld door haar Strava-analisten van thuis. Lisanne trok een mooie eindsprint naar de 3e plek.

Alhoewel er bij sommige vrouwenkoersen wel eens wordt gekletst, was dat zaterdag niet het geval. Daarom kletsen we maar even bij tijdens een rondje uitrijden, goed gegidst door ex-thuisrenster Mariska en haar vriend Marten. Onze benen voelden toch wel zwaar, dus we waren al aan het klagen dat we hoopten dat de stadswandeling die erna op de planning stond niet te lang zou zijn. Eenmaal aangekomen in het hostel in Alkmaar bleek Judith hier inderdaad rekening mee gehouden te hebben, want de teller na het wandelen stond op slechts 12 minuten.

Tijdens het avondeten zaterdag kwam er nog meer tijd om elkaar beter te leren kennen, want vroeg en snel eten leek het hostel niet helemaal te kennen. Zo ontdekten we dat we via-via veel dezelfde mensen kenden, welke podcasts de moeite waard waren om te luisteren, hoe hard Puck Moonen nu eigenlijk kon fietsen en wat elkaars mening was over de teamfoto van Biehler Pro Cyling. Na het toetje (wat zeker de moeite waard bleek te zijn om te wachten!) konden we dan eindelijk beginnen aan een belangrijk onderdeel: theorie! We bogen ons over de kaart van Noord-Holland waar Judith uitlegde wat we allemaal moesten weten over het parcours, teamwork en de wind, met wat ingezonden hulp van thuis. Of we al eens naar Dylan hadden gekeken in een waaierkoers? Zo moest het namelijk!

Zondag ging speciaal voor ons het ontbijt vroeger van start in het hostel. Tijdens het eten kon er even geklaagd worden over wie het slechts had geslapen door de luide muziek. Hieruit merkte je wel wie er het hardst hard gewerkt de dag ervoor: trainster Judith, want zij was zo moe dat ze makkelijk zonder oordopjes door al het lawaai heen had geslapen. Al snel vertrok het eerste groepje op de fiets: Judith die graag zelf ook wel even wilde fietsen, Cynthia die een goede warming-up wilde hebben en Nicole die ten slotte pas 481 kilometer op haar teller had staan vanwege het rondje IJsselmeer.

Eenmaal aangekomen in Wervershoof mochten we starten in een echte (trainings)omloop. Gaaf dat ze een parcours op de weg hadden geregeld in plaats van een clubparcours in de buurt. Er bleken ook nog eens extra Amsteldames gekomen te zijn inclusief publiek. René kon zo goed kijken of we van zaterdag hadden geleerd, want hij was zondag ook weer aanwezig.
De koers zelf was heel zwaar door een enorm snelle start. De eerste gaatjes vielen al snel en ondanks dat de andere Amstel achterblijfsters en ik elkaar snel opzochten, konden we het gaatje met de Nieuwelingen niet meer dichtrijden. De sterke Nicole kon zelfs niet meer bij de laatste groep komen, maar kwam gelukkig wel terecht bij een Nieuweling die ervan overtuigd was dat dit de winnende dame moest zijn. Dit gold ook voor de Elite-mannen, waaruit een “goede benen!”-kreet werd geroepen.

Ondanks de slechte start, vond ik het een leuke koers omdat we lekker hebben afgezien. Estelle, Roos en Mariska zaten wel goed vooraan bij de Nieuwelingen. Estelle moest de koers helaas verlaten, maar Mariska heeft heel knap een 5e plek binnengehaald, ondanks alle zijwind en haar zware trainingsweek. Aan het einde werd ze gelukkig nog één ronde gesteund door Marten, die met de mannen meereed.

Moe maar voldaan konden we dus nog even een chocomelletje drinken in de kantine en daarna vertrekken naar huis. Wat een leuke manier om elkaar beter te leren kennen en het jaar samen te starten. We zijn Judith dankbaar voor het organiseren en het was zeker voor herhaling vatbaar.

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑