Lieve lezers, nu het Elite/Amateur koersseizoen van start is gegaan, is de tijd aangebroken dat wij jullie op de hoogte stellen van onze eerste ervaringen in het zonovergoten april.
Het was de eerste zaterdag van de maand, de dag dat wij (Lieske en Nicole) voor het eerst de kans kregen om onze Amateurlicentie in te zetten tijdens een KNWU-wedstrijd: dit keer op het met scherpe bochten overgoten parcours van WTC Ahoy Rotterdam!
Korte samenvatting: Het was allemaal even wennen. Lisanne had al jaren koerservaring, maar wij als nieuwkomers vonden de algemene sfeer niet bepaald gezellig. Nicole kwam tot de conclusie dat wielrenmeisjes geen haar beter zijn dan hockeymeisjes wat betreft het schreeuwen. Lieske had het bovendien zwaar met de bochten en Flandrien (Nicole) trapte tijdens de eindsprint door haar ketting, maar toch werden de eerste potten goud binnen gesleept: met vijf euro hoefden we alle drie niet op een houtje te bijten zaterdagavond.
Ook de Ronde van Oploo verdient haar momentje van literaire glorie, ondanks het gebrek aan glorie op de weg. Rosalie kwam tot het inzicht dat een half uur van te voren aanwezig zijn bij een race iets te optimistisch was, Tessa’s kusje met de kasseien was lichtelijk intiem maar zette met hernieuwde hoop de koers voort, Shawna werd vriendelijk verzocht om de koers te verlaten nadat ze het peloton al een aantal keer voorbij had zien scheuren, en Nicole? Je raadt het al: pech.
Bovendien werd het tijd voor de eerste Vrouwenwielrennen wedstrijd, de Omloop van het Munnikenland. Van de ruim 80 dames stonden hier maar liefst 12 van WTC de Amstel aan de start! Waar trainer Astrid nog wel om moest lachen was dat sommigen elkaar alleen via de appgroep kenden en nog voor én na de wedstrijd handjes moesten schudden om zich aan elkaar voor te stellen. Uiteraard hadden we allemaal de hoop dat we met zo’n groot en sterk team de wedstrijd zouden kunnen domineren. Maar als je elkaar amper (her)kent bleek dat toch te lastig. Gelukkig haalden we door de vele dames en de vierde plek van Lieske wel nog een 2e plek in het ploegenklassement! We gaan hard aan de slag tijdens de woensdagtrainingen om ons teamwork te verbeteren. Deze trainingen worden gelukkig goed bezocht, zelfs afgelopen week in de regen stonden minstens 20 enthousiastelingen stipt om 19:00 klaar op de vaste verzamelplek. De volgende wedstrijd staat gepland op 11 mei.
Omdat het ons voor de verandering wel vernieuwend leek om er een keer NIET afgereden te worden, besloten Nathalie, Shawna, Lieske en Nicole deel te nemen aan de TTT van Almere. De enthousiastelingen Shawna en Lieske vonden de TTT niet genoeg, en deden de individuele als goede warming-up (en wat reden ze hard!). Ook Tessa, gehuld in een waanzinnig snel snelpak en een aerodynamische retro helm, wist te finishen met een gemiddelde snelheid die zo snel was dat de officiële wedstrijduitslag hem niet voorbij zag komen. Nicole was vanwege haar nieuwste passie al drie uur van te voren aanwezig om mooie fietsjes plus de Almeerse polder te bewonderen, maar wist alsnog bijna de start te missen. Ze is geen held in het TT-veld, maar de held uithangen is wat telt. Oma werd een zekere dood voorkomen, en Nicole was na lichte aansporing stipt op tijd gekomen. Wonder boven wonder werd er gefinisht en werd er super sterk gereden door alle vier de dames. Gaatjes vielen, er werden gelletjes gegeten op kop, keeltjes werden schor geschreeuwd, maar het misschien wel belangrijkste doel is niet aan ons voorbij gevlogen: er werd gelachen!
Waddinxveen: deze heftige ronde op een hobbelig en bochtig bouwterrein werd meer dan goed gereden. Lieske en Tessa vielen nét buiten de prijzen. Ook Francien wist met maar een kleine achterstand het sfeervolle Blokkendorp weer te verlaten. De pechgoden hadden uiteraard Nicole weer uitgekozen: haar ketting werkte niet mee, maar toch ging zij solo door tot het zoete eind, want een koers is ook genieten zonder schakelen. Helaas was zij niet de enige; ook de banden van Estelle en Lisanne hadden het moeilijk met de kasseien.
Deze maand ontdekte Nicole tenslotte dé tactiek om hopelijk in de toekomst wedstrijden te winnen, aldus een trouwe WTC -fan die zich noodgedwongen ineens moet verdiepen in de wielersport: make-up. Intimiderend, afschrikkend en als het regent gewoon angstaanjagend. Een deel der doortrappers was wel overtuigd van dit geniale concept en zal daarom zelden zonder een likje verf het parcours betreden. Altijd leuk, die verfrissende nieuwe, en o zo creatieve inzichten. Hopelijk volgt de overwinning binnenkort.
Er is dus een hoop gebeurd in april, op naar de volgende maanden waar we onze geleerde lessen in hopen te gaan zetten in de volgende koersen. We kunnen niet wachten.
